Σάββατο 29 Αυγούστου 2015

αγγλικη μεταφραση αποσπασματων απο τον "ερωτικο λογο" του Γ. Σεφερη

The speech of love – Giorgos Seferis

Rose of the fate, you was planning to hurt us
But you was bending down, like a secret which was going to be revealed
But the command you gave has been so nice
And your smile has been like a sword ready to fight. [….]
The secrets of the sea are forgotten in the seashore
And the darkness of the bottom of the sea is forgotten in the waves
Suddenly, the corals of memory shine so bright [….]
You touched the apple tree, the hand was reached out
And a twist seems to guide you ,
Ooh, you dark goosebumb in the root and in the leaves,
Wish it will be you who will bring back the forgotten dawn..
Wish that flowers will bloom again in the meadow of separation
And the embrace of the sky will be open again one day,
I wanna see only your eyes to shine in the glare of the sun
And our soul to be so pure, like a song of a flute.
[…..]
Rose of the wind, you knew us but you took us back like two strangers
While the same time our thought was building bridges
Wish our fingers will be together again and they will go down in the low light.[…]
I wish you could  raise your head from your hands , and I could do whatever you want if you  tell me again those words
who were touching my blood like an embrace.
I remember , your eyes were lowered,and you had this smile ,which old drawers used to paint.Now your words  and your light voice are forgotten . you ‘ve been saying :
“the pass of time is soft
and it’s like being from an other world.
Now the pain is lying  softly on my soul .
The dawn is shining in the sky, the dream is still there  [….]
Sometimes I hear the sadness feeling my soul but I have to accept that moments are just moments, which they’re gonna be lost, and my lust  for you is like a sunset.
My beloved,you came like a stranger, but the same time, like someone I always knew,
And you gave me the relief I’ve been searching in the winds….

I look in the mirror our love is falling apart each day,
Now only my dreams reminds me of you,
And as time passes by, the heart is becoming narrow
And it’s lost in a foreign embrace. [……………….]
I wonder where is this day which changed everything in my life?
I wonder if we ever find a floating river for us.[….]

We’re sitting in the stone of patience and we wait for the wonder,
Which can turn every dream into truth. [….]

Rose of the wind and fate, now you remain only in the memory
Like a heavy rhythm, and like a seastorm. THE WORLD IS SIMPLE

Πέμπτη 6 Φεβρουαρίου 2014

Η σεισμόπληκτη Κεφαλονιά

Κεφαλονιά,μια σεισμόπληκτη περιοχή που όμως άντεξε...και θα συνεχίσει να αντέχει!! Η εικόνα είναι απο την Παλική,συγκεκριμένα από την πόλη του Ληξουρίου.

Κυριακή 9 Ιουνίου 2013

Τα παιδιά ζωγραφίζουν στον τοίχο-Ένα μύνημα για τη δημοκρατία! (Ανάλυση στίχων)

Η Δημοκρατία στις μέρες μας,αποτελεί ένα από τα σπουδαιότερα αγαθά και σε πολλές χώρες του κόσμου ακόμη παλεύουν για την κατάκτηση της.Η ελευθερία των πολιτών παίζει μεγάλο ρόλο για την ομαλή καθημερινότητα στις κοινωνίες και την αρμονία στις σχέσεις τους με το κράτος. Όταν καταλύεται ξεκινάει μία δύσκολη περίοδος γεμάτη από καταπιέσεις και ψυχικά τραύματα. Ας δούμε λοιπόν πως παρουσιάζεται η αξία της δημοκρατίας για τη ζωή στους παρακάτω στίχους και κυρίως πως τα παιδιά μπορούν να αλλάξουν τον κόσμο στον οποίο ζούμε.

Τα παιδιά ζωγραφίζουν στον τοίχο
δυο καρδιές κι έναν ήλιο στη μέση.
Παίρνω φως απ’ τον ήλιο και φτιάχνω την αγάπη
και μου λες πως σ’ αρέσει.
Τα παιδιά τραγουδούν μες στους δρόμους
κι η φωνή τους τον κόσμο αλλάζει.
Τα σκοτάδια σκορπάνε κι η μέρα λουλουδίζει
σαν ανθός στο περβάζι.
Ένα σύννεφο είν’ η καρδιά μου
κι η ζωή μου γιορτή σε πλατεία.
Σ’ αγαπώ κι ο απέραντος κόσμος πόσο μοιάζει
με μικρή πολιτεία

Με στίχους από τον Μιχάλη Μπουρμπούλη και μουσική του Γιώργου Χατζηνάσιου,το τραγούδι αυτό μεταδίδει την αισιοδοξία και την ελπίδα για ένα καλύτερο μέλλον μετά την κατάλυση του δικτατορικού καθεστώτος και στη συνέχεια την έλευση της δημοκρατίας.
Ξεκινάει με αναφορά στις ζωγραφιές των παιδιών πάνω στους τοίχους.
Δυο καρδιές και ένας ήλιος στη μέση. Ο ήλιος,το σύμβολο της ελευθερίας αλλά και της ανατολής μίας καινούριας ημέρας,βρίσκεται ανάμεσα σε 2 καρδιές.Το ολοκληρωμένο σχέδιο δηλώνει την αγάπη για την ελευθερία που διακατέχει την ψυχή του κάθε ανθρώπου. Στη συνέχεια κάποιος παίρνει ένα κομμάτι από το "φως" του ηλίου αυτού,και σχηματίζει την αγάπη,την αγάπη που προέρχεται από την ελευθερία,την εσωτερική και την εξωτερική,την ατομική ελευθερία και του συνόλου.Χωρίς αυτήν,η αγάπη χάνει την πραγματική της αξία και δεν βιώνεται.Τα παιδιά σκορπίζονται στους δρόμους για να μεταδώσουν παντού τo μήνυμα της πάλης για την ελευθερία και την σφοδρή επιθυμία τους για τον έλευση της δημοκρατίας.Η  φωνή της νεολαίας μεταδίδει στους υπόλοιπους την ελπίδα και την αισιοδοξία για ένα καλύτερο μέλλον στην σκληρή εκείνη εποχή της δικτατορίας και έτσι ο κόσμος σιγά σιγά αρχίζει και αλλάζει προς το καλύτερο.Με οδηγό την ελπίδα και την αισιοδοξία,αλλά και την ισχυρή βούληση για την αλλαγή του καθεστώτος,τα σκοτάδια χάνονται(εδώ τα σκοτάδια συμβολίζουν τη δικτατορία) και η μέρα που λουλουδίζει σαν ανθός στο περβάζι αποτελεί το σύμβολο της δημοκρατίας.Μην ξεχνάμε άλλωστε πως το σκοτάδι συνδέεται με το κακό και το φως με το καλό.Άρα,
σκοτάδια που σκορπάνε= δικτατορία - μέρα που λουλουδίζει= δημοκρατία.Στην τρίτη και τελευταία στροφή,η καρδιά παρομοιάζεται με ένα σύννεφο.Περιφέρεται δηλαδή ΕΛΕΥΘΕΡΑ γύρω από τον κόσμο και τον "παρατηρεί".Η ζωή είναι πλέον γιορτή μετά την άνθιση της δημοκρατίας,όπου κυριαρχεί το αίσθημα της ευφορίας,της αισιοδοξίας και της αγάπης.Το συναίσθημα της αγάπης,είναι πιο ισχυρό σε μια εποχή όπου η ελευθερία ανθίζει,και μαζί μ'αυτό,ο κόσμος ο οποίος είναι απέραντος,παρομοιάζεται με μία μικρή πολιτεία,όπου όλοι οι άνθρωποι από όλα τα μέρη,είναι ενωμένοι και γίνονται σύμμαχοι στην πάλη για ένα λαμπρότερο μέλλον,με κύριο στόχο την πλήρη κατάκτηση της δημοκρατίας και την διατήρηση της.